«  پشیمانی  »

اگر من ترک ارباب وفا کردم پشيمانم             اگر اينگونه بـا ساقي جفـا کردم پشيمانم

من از عمـري کـه بـا زاهــد فنــا کردم             من از جوري که در راه خدا کردم پشيمانم

من امشب گوشه ميخانـه مي مـانم             کــــــه داد از سـاغـــر و پيـمانــه بستــانـم

بــه هـر جـا پـا گـذارم کينـــه هـا بينم             هــــــزاران چهـــــره در آئينــــه هـــا بينـــم

چه جايي خوش تر از ميخانه بگـزينم             مــن اينجــــــا مـــست و حيـــــــــرانــــــــم

من امشب گوشه ميخانـه مي مـانم             کــــــه داد از سـاغـــر و پيـمانــه بستــانـم

در اينجـــا هـر کـه در دل بـــاوري دارد              در اينجــا هــر غمــــي خنيــــاگــــري دارد

کـه در ميخانه حتي دشمنت بـا خود              بجــاي دشنـــه دستــش ساغـــــري دارد

من امشب گوشه ميخانـه مي مـانم             کــــــه داد از سـاغـــر و پيـمانــه بستــانـم
 

در اينجا جز به کوي يار راهي نيست             در اينجـا جــز مهيـن دلدار شاهـي نيست
 

در اينجا پادشاه عـاشقان ساقيست             که او هم گاه گاهي هست گاهي نيست
 

در اينجا خون مردم خفته در خون نيست
در اينجـــا چهــره آزادگــــــي گـــم نيست

در اينجا تخت شاهي دوش مردم نيست
 

به نام عشق میخوانم

من امشب گوشه میخانه  می مانم

« شعر آهنگ از همای »

«  مستی  »

روزگاريست که کس را به کسي یـاری نيست                 جــز دل آزاري و نیــــــرنگ و ریـــاکـــاری نيست
 

هـر چه غــم بـود به دوش دل مـــردم شد بــار                 گوئـیا قسمت مــا غیــــر گــــران بـــاری نيست

اي بسا حامي مستغني خوش خفته به نــاز                 زانکــه معیــــار دگـــر دانـش و بیــــداری نيست

گمـــــرهـــانند به بـــــازار طمــــــع راهسپــــار                  غافـــل از آنـــکه شـرف جنس خريداري نيست

کـــــاروان دستخوش رهنم بيگانه شده است                 ســاربـان ایـن روش غافلــــه ســـالاری نيست
 

« شعر آهنگ از همای »

«  مدارا کن  »

بيـا بنشين و بـا مـردم مــدارا کن                 گـــره از کــار اين افتادگـان وا کن

بترس از شعله هاي زير خاکستر                 بيــا انديشـــه انــــدوه فـــردا کن

هزاران تـــاج سلطاني

دو صد تخت سليماني

فلک بستاند از دستت به آساني

که اين تخت بلند جم

نه بر شاهان ساماني وفا کرد و نه بر پرويز ساساني

که اين رسم فلک باشد

نه شاهنشاه بشناسد نه روحاني

مبـاد آن دم که چنگیزی بپا خیزد              کشـانــد آشیـانـت را بـه ویــرانی

همای از خواندن این فتنه پروا کن

چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی
 

« شعر آهنگ از همای »